militaria

80 cm Kanone 5 (Eisenbahn) "Schwerer Gustav" (Ciężki Gustaw; przez żołnierzy nazwane "Dora") jest to niemieckie działo kolejowe kalibru 802 mm.race nad Dorą rozpoczęły się w 1935 roku. Ich inicjatorem był Adolf Hitler. W zakładach Kruppa rozpoczęto w tym roku studia nad możliwością skonstruowania działa o donośności 34-45 km, którego pociski byłyby zdolne przebić ściany żelbetowe o grubości 7 m i płyty stalowe o grubości 1 m. Pod kierownictwem szefa działu konstrukcyjnego koncernu Kruppa, dr inż. Ericha Müllera, przeprowadzono obliczenia właściwości balistycznych dział kalibru 700, 800 i 1000 mm. W marcu 1936 roku Hitler wydał polecenie rozpoczęcia prac nad działem, które określano jako Maginot-Linien-Bezwinger. Na początku 1937 roku przedstawiono wojskowym projekt wstępny działa. Został on opracowany w ramach tzw. Sofort-Programm – szybkich prac, zmierzających do opracowania projektów nowoczesnej artylerii kolejowej. Wtedy to opracowano m.in. działa 150 mm, 170 mm, 200 mm, 240 mm, 280 mm. Pierwotne działo 800 mm miało być przeznaczone do niszczenia umocnień Linii Maginota. Minęła jednak kampania w Polsce, rozpoczęła się Kampania na zachodzie Europy, a przedłużające się prace nad projektem o dużej trudności opóźniły wyprodukowanie działa. Ostatecznie nie użyto go podczas kampanii we Francjii. Działo było gotowe dopiero w 1942 r. Było ono prezentem od Gustava Kruppa dla Adolfa Hitlera, który w dowód wdzięczności i na cześć Gustava Kruppa nadał działu nazwę Gustav.

Armata kolejowa Gustav była gigantycznym Stalowym monstrum. Do transportu musiało być ono rozkładane przy pomocy dźwigów kolejowych, co, podobnie jak składanie w całość, trwało około 6 tygodni. Do doprowadzenia do gotowości bojowej potrzebowało czterech torów – dwóch wewnętrznych dla samego działa (musiały być one równoległe) i dwóch zewnętrznych dla dźwigów kolejowych, które były niezbędne podczas jego montażu. Montaż wymagał zaangażowania około 1400 osób – robotników, techników, wartowników. Osłonę przed lotnictwem nieprzyjaciela zapewniał pułk artylerii przeciwlotniczej. Pociski, przewożone na wagonach zaopatrzeniowych, ładowano przy pomocy małego dźwigu i wózków. W związku z dużą masą pocisków (dochodziła do 7,1 tony) i żmudnym procesem ładowania, można było wystrzelić tylko około 2-3 pociski na godzinę. Było to jednak dużo, zważywszy na siłę działania pojedynczego pocisku.

Latem 1942 r., podczas chrztu bojowego pod Sewastopolem, pocisk przebił dziesięciometrową warstwę ziemi i strop z żelbetu, po czym eksplodował w podziemnym składzie amunicji. Dora, bo tak nazwała Gustava jego żołnierska obsługa (co jest obecnie źródłem rozbieżności co do liczby wyprodukowanych EK 80 cm), znajdowała się pod Sewastopolem 14 dni. Wystrzeliła wtedy około 20 pocisków. W czasie tych działań nie osiągnięto spodziewanego efektu z uwagi na zbyt duży rozrzut pocisków. Później działo skierowano pod Leningrad ale nie dotarło ono na planowane stanowisko z powodu kontrofensywy radzieckiej.Masa z całkowitym osprzetowaniem wynosiła 1350 t.Pociski do działa wazyły 4800 kg i 7100 kg. Obsługa tego działa to około 5000 osób. Siła przebicia działa to:

-stalowy pancerz:1 m

-ziemia:32 m

-żelbet:8 m

Maschinegewehr 34 (MG34) to uniwersalny karabin maszynowy kalibru 7,92x57 mm, konstrukcji niemieckiej, z okresu II wojny światowej.W 1934 roku, zaraz po dojściu do władzy Adolfa Hitlera, Niemcy poczuły się dostatecznie silne, aby uwolnić się od ograniczeń traktatu wersalskiego, który ograniczał między innymi produkcję broni automatycznej. Zaczęto otwarcie zbroić się. Jedną z podstawowych potrzeb był lekki i niezawodny karabin maszynowy, który zastąpiłby solidne, ale ciężkie sMg 08 i niezbyt udane leMG 08/15.

Zadanie wyprodukowania prototypów zlecono firmie Mauser. Projekt opracował inż. Louis Stange z firmy Rheinmetall. Prace postępowały bardzo szybko. Ułatwieniem był fakt, że po zawarciu traktatu wersalskiego wiele fabryk broni nieautomatycznej i sportowej kontynuowało, pod różnymi przykrywkami, konstrukcję broni maszynowej. Wiele projektów badawczych zlecano za granicą.

Nowy karabin powstał już w 1934 roku i został wprowadzony do uzbrojenia Wehrmachtu pod oznaczeniem Maschinengewehr 34 (MG34). Nowa broń charakteryzowała się wieloma nietypowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Karabin zależnie od potrzeb mógł być zasilany z magazynków lub taśmy. Zmiana rodzaju zasilania wymagała zmiany pokrywy komory zamkowej (jedna komora miała gniazdo magazynka, druga była wyposażona w mechanizm przesuwu taśmy).Produkowano je do 1945.Szybkostrzelność teoretyczna 900 strałów na minute, a praktyczna 200 strzałów na minute seriami oraz ogniem pojedynczym 60 strzałów na minute.Były wyróżniane dwie wersje karabinu:

-MG 34/41 – uproszczono technikę wykonania (mechanizm spustowy tylko do ognia seriami), zwiększono szybkostrzelność.

-MG 34S – uproszczono konstrukcję, skrócono lufę, zasilanie wyłącznie z taśmy nabojowej.

Ciekawostka jest , że nowe życie MG34 zyskał (po wizualnym liftingu) jako ciężki blaster szturmowców Imperium w "Gwiezdnych wojnach" G.Lucasa.

Panzerkampfwagen V Panther (Sd.Kfz.171), „Pantera” jest to niemiecki czołg średni z okresu II wojny światowej.Pantera nie była jedynym podstawowym pojazdem niemieckich sił pancernych późnego okresu wojny. Rolę tę dzieliła z PzKpfw IV, (większość modeli PzKpfw IV wyposażona była w skuteczne działa 7,5cm KwK 40 L/43 lub L/48, pozwalające na niszczenie radzieckich T34/85), gdyż do końca wojny powstało zaledwie niecałe 6000 sztuk, co nie pozwalało na wymianę wszystkich Panzerów IV.Producentem był MAN, Daimler-Benz  i MNH.Był wyposażony armatę 7,5 cm KwK 42 L/70 kalibru 75 mm i strzelał wolframowymi podkalibrowimi pociskami PzGrW 35 oraz dwa uniwersalne karabuny maszynowe MG34 kalibru 7.92 mm z zapasem 4200 nabojów.Jednostką napędową był 12-cylindrowy benzynowy silnik Maybach HL 230 P30 o mocy 700 KM.Produkacja od 1942 do 1945.Wóz wprowadzono do służby w 1943 roku jako bezpośrednią odpowiedź na radziecki czołg średni T-34. Pantera miała jednak lepsze działo i znacznie grubszy pancerz. Podczas chrztu bojowego, w czasie bitwy na Łuku Kurskim, Pantery Ausf.D zawiodły z powodu licznych problemów technicznych. W bitwie utracono około 150 czołgów tego typu z użytych 204, zdecydowaną większość z powodu awarii napędu i silnika. Walki dowiodły jednak wysokiej jakości opancerzenia – tylko kilka pojazdów zostało zniszczonych trafieniami artylerii, a ani jedno bezpośrednie trafienie w płytę czołową kadłuba nie okazało się groźne. Po wyeliminowaniu wad fabrycznych Pantery szybko stały się groźnym przeciwnikiem dla radzieckich sił pancernych.

Karabiner 98 kurz jest niemiecki karabinek powtarzalny z czasów II wojny światowej.Producentem był "Mauser".Produkowano od 1935 do 1945.Masa tego karabinku była około 4,1 kg.Kaliber jaki zasilał tą broń to 7,92 mm. Posiadał stały,dwurzędowy magazynek o pojemności pięciu naboi.Zamek czterotaktowy,ślizgowo-obrotowy.Nowy karabinek był początkowo produkowany na eksport. Dopiero 14 czerwca 1935 roku został przyjęty do uzbrojenia jako Kar98k. Pierwszą modernizację Kar98k przeszedł w 1939 roku. Osłonięto wtedy muszkę tunelową osłoną. Kiedy zaczęło brakować drewna orzechowego na łoże, zastąpiono je łożem wykonanym ze sklejki. Nowy materiał wymusił zmianę konstrukcji kolby, która zamiast płaskiej stopki otrzymała tłoczony z blachy trzewik. Coraz więcej części karabinka było tłoczonych (zamiast frezowanych).Pogarszająca się sytuacja militarna III Rzeszy sprawiła, że od 1943 roku wprowadzano coraz więcej uproszczeń w konstrukcji karabinka. Broń ta w literaturze określana jest jako Kriegsmodell – wzór wojenny. Przedni bączek zastąpiła opaska z blachy, karabinki przestały być wyposażane w osadę bagnetu i wycior. W 1944 roku zastąpiono umieszczoną na kolbie blaszane kowadełko z przelotowym otworem (tzw. babka służąca do rozkładania zamka), otworem w trzewiku kolby. Egzemplarze wykonane w 1945 roku często posiadały stały celownik przystrzelany na odległość 100 m i skrócone łoże (oszczędność drewna). Niektóre egzemplarze nie posiadały żadnego pokrycia zabezpieczającego przed korozją. Zmiany te wprowadzano stopniowo.Po zakończeniu II wojnny światowej trafił do międzyinnymi państw:

-ZSRR

-Niemcy

-Holandia

-PRL

-Dania

-Chiny

-Austria

-Chorwacja

Panzerkampfwagen VI tiger Ausf.E w Niemczech starano się tworzyć projekty ciężkich czołgów po I wojnie światowej już od połowy lat 20. Czołg typu „Tygrys” przyjął swój pierwotny kształt w kwietniu 1942 roku, kiedy do konkursu stanęły dwa prototypy. Na terenie jednostki wojskowej w Kętrzynie przetestowano modele Porsche Tiger (P) i Henshel. W maju powtórzono próby na poligonie w Berka. Okazało się, że czołg Henschela wykazał swoją przewagę nad zbyt awaryjnym prototypem dr Porsche. Zwycięski projekt otrzymał oznaczenie SdKfz 181 Panzerkampfwagen VI "Tiger" Ausf.H1

Był wyposażony w armatę Kwk 36 L/56 o kalibrze 88mm o zapasie amunicji 92 sztuk  i 2 karabiny maszynowe MG 34 o kalibrze 7,92 mm i o zapasie amunicji 5100 sztuk.Posiadał 12 cylindrowy gaźnikowy w układzie V chłodzony cieczą silnik producenta Maybach HL210 P45 o mocy 650 KM lub Maybach HL230 P45 o mocy 700 KM.Użyto tych czołgów do największej bitwie pancernej w dziejach świata.W bitwie na Łuku Kurskim.Użyto w niej prawie wszystkich czołgów ze 147 będących na froncie wschodnim. W dywizjach pancernych dysponowały n Dywizja Grenadierów Panczernych "Großdeutschland" – 15 sztuk,1.Dywizja Pancerna SS "Leibstandarte Adolf Hitler"  – 13 sztuk, 2.Dywizja Pancerna SS "Das Reich" – 14 sztuk i 3.Dywizja Pancerna SS "Totenkopf" – 15 sztuk. Całkowicie był w nie wyposażony 503. batalion czołgów ciężkich – 45 sztuk, a częściowo 505. batalion – 31 sztuk. Stanowiło to ogółem 133 czołgi.